تقطیر عطار که با نام های ایتار یا اوتار نیز شناخته می شود، در برخی از قدیمی ترین متون طب سنتی هند (آیورودا) مانند سوشروتا سامهیتا و چاراکا سامیتا ذکر شده است. رویه تولید عطرها عمدتاً به نفع شخصیت های سلطنتی در آن روزگار بودعطارها معمولاً اسانس‌ها یا اسانس‌هایی هستند که از منابع طبیعی به دست می‌آیند. به طور کلی، این اسانس ها از طریق تقطیر با بخار آب استخراج می شوند. عطارها از نظر فنی عصاره گیاهان و منابع طبیعی هستند.
. با ظهور امپراتوری مغول، امپراتوران مسلمان به طور قابل توجهی روند ساخت عطارها را بهبود بخشیدند و مردم را تشویق به پرورش مواد طبیعی مورد نیاز در عطرسازی طبیعی کردند. آنها به استفاده از عطار در اعمال مذهبی خود و نیز در زندگی روزمره ادامه دادند . در چین باستان، مردم مکان‌های عبادت و خانه‌های خود را معطر می‌کردند، زیرا معتقد بودند عطرها می‌توانند خلوص آنها را افزایش داده و از خود در برابر بیماری محافظت کنند. مطالعه ای که در سال 2010 منتشر شد به این نتیجه رسید که در دوران باستان چین، به ویژه قبل از عصر یوان، مینگ و سلسله چینگ، عطرها به شدت بر گیاهان و ادویه ها متمرکز بودند و استفاده از گیاهان و ادویه های معطر در میان افراد سلطنتی، باسواد و مقامات محدود بود. آنها از این ادویه ها برای تمیز کردن اتاق ها، بخور دادن لباس ها، درمان و پیشگیری از بیماری های همه گیر در زندگی روزمره استفاده می کردند.
تاریخچه عطر در روم باستان
فرهنگ روم باستان از لحاظ تاریخی با استفاده از عطرها در هم آمیخته است. رومیان و یونانیان باستان مراحل ساخت عطرهای خود را به دقت مستندسازی می کردند. به همین دلیل است که امروزه چندین عطر یونانی-رومی بازسازی شده اند. یکی از این عطرها از قدیمی ترین کارخانه های تولید عطر در جهان است که قدمت آن به حدود سال 1850 قبل از میلاد مسیح بر می گردد. فرقه باستانی آفرودیت، که الهه عشق را می پرستیدند، از عطرها و رایحه ها در معابد و ارائه خدمات عبادی خود استفاده می کردند. اما عطر فقط برای مقاصد مذهبی مورد استفاده قرار نمی گرفت. این امر، یک اتفاق مهم در تاریخچه عطر و بخش بزرگی از فرآیند تحول رم از یک روستای کوچک به یک مرکز جهانی بود.رایج ترین اسناد در کتاب “Naturalis Historia” یافت شد که توسط پلینی بزرگ که فرمانده ارتش اوایل امپراتوری روم در دوره امپراتور وسپاسیان بود، نوشته شده بود. رومیان باستان به طور گسترده از مر و کندر برای تهیه عطر، روغن و مومیایی برای مو و پوست استفاده می کردند. آنها همچنین از تن ها عطر برای معطر کردن آب حمام در حمام های عمومی خود استفاده کردند. هنگامی که رم سقوط کرد، چنین تجملاتی ممنوع شد و عطرها محبوبیت خود را در اروپا تا صدها سال دوباره از دست دادند.
